14/2/09

Día de San Valentín

2 comentarios

Hoxe 14 de febreiro é o día de San Valentín.
Existen diversas teórias que otorgan ó 14 de febreiro o Día dos Namorados, dende as que defenden que provén da Antiga Roma, donde sea realizaba a adoración ó deus do amor, ata a dos países nórdicos, cuia tradición está relacionada co emparellamento dos paxaros. Pero fora como fose, San Valentín converteuse no patrón de tódolos namorados e os comerciantes fixeron eco desta festividade e convertírona nun día perfecto para aumentar as ventas.
As flores son un dos típicos regalos, e aínda que nos últimos anos decaeron as súas ventas en favor de ceas e outros agasallos como postais, poemas de amor, dedicatorias, bombóns, etc., estas nunca pasan de moda e tod@s nos gusta recibilas.
Son as rosas vermellas as que triunfan neste día seguidas das orquídeas.

Por outro lado, hai que ter en conta, que para regalar unha rosa este día terás que dispoñer de máis cartos que un día normal, pois nas florerias incrementan o seu prezo ó dobre.
E xa que estamos a falar de flores, vouvos comentar un pouco todo o proceso que sigue unha Rosa dende a súa reprodución ata a súa venta, xa que esta é unha especie moi preciada ó longo de todo o ano e en tódolos lugares do mundo, sendo a máis vendida.
Actualmente, as variedades comerciais de rosa son híbridos de especies de rosas desaparecidas. Para flor cortada utilizanse os tipos de té híbrida e os de floribunda.
A reprodución máis empregada a nivel comercial son os inxertos de xema, pero tamén se pode reproducir por esgallado, semente e inxertos de vareta.
O proceso para facer un inxerto de xema nunha rosa é o seguinte: primeiro obtemos o material para os patróns, este material obtense de plantas que foron tratadas previamente con calor para a eliminación de virus e outras enfermidades. A finais de setembro cortanse os brotes largos das plantas patrón, eliminanse as espiñas e sumerxense nunha solución de hipoclorito sódico durante 15 minutos. Cortanse trozos de aproximadamente 20cm e quitanse as xemas das estacas, retirando todas as xemas inferiores e deixando 3 no extremo superior. Os talos trátanse con hormonas enraizantes e plantanse en surcos separados a 1 metro, onde estarán durante un mes. O inxerto normalmente faise por mediados de xuño, cando xa hai sufiente enraizamento e a dá ben a tona da madeira. Practicase unha incisión en forma de T para facer o inxerto. Pasadas 3-4 semanas cortase 1/3 do patrón por encima do inxerto e rompense as puntas, as cales serán eliminadas 3 semanas despois, cando se extraen os patróns do solo. As plantas límpanse e clasificanse segundo a súa calidade, empaquetanse e almacenanse en frío ata que se transportan ó floricultor entre xaneiro e xuño.
Para a maioría dos cultivares de rosa as temperaturas óptimas de crecemento son de 17ºC a 25ºC.
Grazas o cultivo de rosa en invernadoiros podemos producir flor en calquera época do ano. Estes invernadoiros teñen que cumprir unhas condicións mínimas como: ter grandes dimensións, transmisión de luz adecuada, altura considerable, ventilación nos meses calurosos e calefacción nos fríos.
A recoleción da flor tamén ten os seus matices, pois se a recolectamos no verán débese cortar cando os sépalos do cáliz son reflexos e os pétalos aínda non se desplegaron, mentras que no inverno débense cortar cando están máis abertas. Os talos cortados vanse colocando en bandexas ou caldeiros con solución nutritiva, sácandoos canto antes do invernadoiro para evitar que se marchiten. Logo sumerxense nunha solución nutritiva quente e enfrianse rapidamente.
Antes de formar os ramos colocanse as flores en auga ou nunha solución nutritiva nunha cámara frigorífica (2-4ºC) para evitar a proliferación de bacterias, no caso de utilizar auga debe cambiarse diariamente.
Unha vez que se sacan do almacén, arrancanse as follas e espiñas da parte inferior do talo e clasifícanse segundo a lonxitude destes, esta clasificación pode ser manual ou mecanizada.
Por último, fanse os ramos por docenas e enfúndanse nun film de plástico.
Xa listas e de exposición nas florerías para a súa venta, deben cumprir uns requisitos que son: ter un talo verde e ríxido, unha follaxe verde brillante e boa floración con apertura lenta para que así nos voten máis tempo no noso floreiro.

13/2/09

A Rosa de Jericó

1 comentarios

Xa estamos moi preto do antroido ( filloas, cocido , orellas… o sea que nos vai sair a comida polos ollos , casi ) . Pero como vos cristianos despois destas fechas agárdanos a Cuaresma , e decir 40 dias sen comer carne , bueno esto era hai moitos seculos , agora simplemente dependendo de se as nosas nais son moi catolicas prohibesenos comer carne os venres ata á semana santa , o que lle chamamos vixilia .
Esto que vos conto e para facer unha pequena introdución dunha planta que ten que ver con estas datas, A ROSA DE JERICÓ.
Esta planta según contan as lendas acompañou a Jesús na súa travesia polo deserto durante 40 días e 40 noites .

Esta planta acompañabao arrastrada polos ventos. Detiñase sempres os seus pés cando el paraba .
Cando sía o sol, a planta abriase ca humidade do orvallo e ofreciallle a Jesús as gotas de auga que saían das suás ramas . Jesus, gracias a esta planta calmaba a sua sede tomando cos seus dedos as gotas de auga que lle oferecia a planta.
A raiz disto Jesus , bendixo esta planta . Esta lenda estendeuse por todolos continentes consideraron esta planta coma unha Flor Divina.

E unha espécie única, procedente de Síria. Abunda nos desertos de Arabia, Egipto, Palestina e o Mar rojo sin embargo non medran na cidade de Jericó. A razón de que colla ese nome e que comerciantes desta cidade traíana desde outros lugares lonxanos como un poderoso amuleto que utilizaban para bendicer as suas casas e os seus negócios. Durante esta época a cidade de Jericó tiña un gran esplendor.A planta adquiriu cada vez máis fama e acabou por adoptar o nome da cidade
É unha planta con pequenas flores brancas que non superan os 15 centímetros de altura. Cando floreceu, as follas caen e as ramas contraense hacia dentro ata formar unha forma de globo. Nesta fase e cando o vento do deserto arrincaas do chan e as arrastra facendo que se desplazan por estepas e desertos de outros paises e continentes. Poden permanecer pechadas e secas durante moitísimos anos ata que se pon en contacto ca auga , entón abrese facendo que recuperen a súa beleza.

En moitas culturas creese que quen ten unha rosa de Jericó atrae para si mesmo e para os seus, paz, forza, felicidade, sorte nos negócios, enerxias positivas e benestar económico.
Xente do mundo esotérico admite a esta planta como un valioso amuleto.

Se queremos utilizar a planta para conseguir cartos temos que colocala nun recipiente de cristal . Enchemos o recipiente de auga e decimos a seguinte oración: " Rosa Sagrada de Jericó procúrame el dinero necesario para poder vivir dignamente". " Metemos tres ou catro moedas de ouro no recipiente e cambiamos a auga cada dous dias.
Se o que queremos é eliminar a enerxia mala temos que colocala nun recipiente cheo de auga un martes ou un venres. Cambiamos a auga todos os dias e con esta auga bendecimos a casa .
Tamén se pode utilizar como amuleto para protegernos da mala sorte deixando que se seque en calquera parte da casa ou levandoa no bolso ou nun bolsiño da roupa cando saimos da casa.
INFOJARDÍN

Viveiro a Falmega

2 comentarios

Post de Rua e Xosé:

O pasado venres por mor da neve e debido a que non tivemos clase , os compañeiros de clase Rua e Xosé fomos ata o Viveiro de Falmega en Oroso, A Coruña.

Atendeunos amablemente o seu encargado Alfonso e contounos un pouco a labor que fan.
Adicanse sobre todo a produción de estacas de Castaño Hibrido por medio de Acodo baixo . As estaquillas obtenas de clons que poseen no Viveiro , traballan con 32 variedades pero principalmente utilizan :
• 9044, ,6810, 111, 1483 e 125 , este ultimo e o que ofrece os mellores resultados, pois obtense uns crecementos en altura e grosor bastante considerables en poucos anos . Tamén utilizan o 7810 que según se pode apreciar nas fotos presenta un magnifica rectitude dos seus pes , apenas teñen curvaturas .

A plantación faise con marcos moi bastos , con moita densidade 2.5*1 .Unha vez que alcanzan unha altura de 6-7 metros e cando se cortan e deixanse as cepas para que saían as estacas para posteriormente facercelle un Acodo.

Os parámetros nos que se basan para determinar a calidade dun pé de Castaño son que presente un bo fuste , un bo sistema apical , ser resistente a Tinta, e unha boa produción de castañas . Por cada un destes parámetros realizan unha puntuación para obter así unha valoración media da planta.

Toda produción de castaños vai destinada para Viveiros privados , tales como Boibel Forestal, Braña, Hifas da Terra, etc , non se vende nada para particulares, nin para M.V.M.C, nos no no creemos pois estando nós alí veu un paisano preguntando se vendian castaños , e creo que lle dixeron que non por estarmos nós .

As estacas de menos de 1 metro vendense a 1.2euros e as de máis de 1 metro a 1.5 euros os viveiros . Estes a súa vez ponas no mercado para venta a particulares o doble do precio que pagaron ( negocio redondo). O sea ,os viveiros actúan de intermediarios e sen ningún esforzo ganan o doble , un pouco inxusto, non?.

A planta sae do viveiro coa tarxeta de certificación forestal e o pasaporte fitosanitario. Traballan coas categorias de material cualificado e controlado( clon 111).

Cultivo "in vitro" en castiñeiro

0 comentarios

Esta presentación mostranos dunha forma sinxela que é o cultivo in vitro, e como se fai a multiplicación do castiñeiro mediante esta tecnica. Mostranos as diferencias que existen entre un ciltivo tradicional e un cultivo in vitro. Tamen nos mostra as fases que sigue o preceso:
.-Establecemento do cultivo
.-Multiplicación e elongación
.-Enraizamento e
.-Aclimatación




Información sacada das Xornadas do castiñeiro. Ponencia de Margarita Fraga. (Cultigar)

12/2/09

Plantas carnívoras

0 comentarios

A mitoloxía popular e o ocultismo levan séculos facendo soñar a xente con plantas tenebrosas, xigantes do reino vexetal ,provistas de tentáculos e dentes de tiburón… capaces de devorar a varios homes o mesmo tempo. Son as plantas carnívoras, que de xeito natural medraban entre as brumas e lodazais de encoros e bosques misteriosos afastados do transito humano. A súa situación espacial alimentou aínda mais as lendas.

Estas crenzas fantásticas non fixeron outra cousa que perxudicar , aínda mais se cabe, a enorme fraxilidade de supervivencia destas curiosas plantas. Na Idade Media, cando aínda eran medianamente abundantes, infundían tanto medo polas lendas que se escoitaban, que comezou a destrución de numerosísimas especies, que en nada perxudicaban o home (senón o contrario, pois ademais de alimentarse de certos insectos, algunhas como a drosera teñen propiedades medicinais). Hoxe en dia moitas especies atópanse en perigo de extinción, e o mesmo ocorre cos hábitats nos que viven.

En xeral as plantas carnívoras son de pequeno tamaño, insignificantes comparado co que soemos imaxinar… Son capaces de vivir en chans moi pobres en nutrintes e acedos, xa que teñen adquirido, no curso da evolución as facultades de atraer, capturar e dixerir animais , obtendo así os nutrintes necesarios. As súas presas nunca son de gran tamaño, comen principalmente formigas, moscas, bolboretas e outros insectos.

Algunha especie (do xénero Nepenthes) e capaz de capturar pequenos ratonciños, rás arbóreas… Outra (do xénero Utricularia) pode capturar peixes pequenos…

Pero ¿como o conseguen?

Pois as carnívoras idearon inxeniosamente, autenticas trampas de captura, moi diversas dependendo da especie. Algunhas se pechan como un resorte cando o insecto as toca (Dionaea), outras succionan auga e cómense os bichiños que van nela(Utricularia). Plantas con tentáculos adhesivos (Drosera), ou con trampas xarro ou funil onde a presa se afoga…

Aínda que non lles chegaba con isto, senón que antes tiñan que atraer ó insecto. Para isto lograron emitir cheiros característicos (moitas veces a prodredume), producir mais néctar, expoñer brilantes cores ou superficies transparentes, descompoñer a luz do espectro solar nas gotas do mucílago (sustancia que segregan) semellando ó rocio da mañá…

Existen numerosas especies de plantas carnívoras, aproximadamente unas 500, aínda que moitas delas están moi pouca estudadas e son practicamente descoñecidas .

Anteriormente fíxenvos unha presentación con algunhas delas; aínda que as máis comúns e coñecidas nas floristerías españolas son só tres:

A Venus atrapamoscas,(Dionaea muscipula): É a máis estendida.O extremo das súas follas ábrese e péchase, atrae ó insecto co seu néctar doce e cando éste se posa, pecha as súas follas; os pinchos do borde da folla impiden ó insecto saír e é absorbido polas encimas dixestivas da planta.

Igual funcionan as demais, de aí obteñen os nutrientes necesarios para vivir, co cal esquecemonos de abonos, estas plantas non os necesitan.

O sustrato debe ser máis acedo do normal e necesita moita humidade, non esquezamos que o seu hábitat natural son pantanos e fangos.

Para a rega mellor cun plato baixo a maceta e con auga destilada, o exceso de calcio pode matar a nosa planta carnívora, require humidade constante no seu sustrato.

Aguantan temperaturas baixas, entre 0º e 20º C, pero tamén lles gusta o quentiño. Agradecen o sol. Moita luz e humidade constante lles irá perfecto.

Ah! E non forzar a súa alimentación nin intentar enganar á planta con algo que non “cazara” ela mesma.

Outras variedades comúns que se comercializan en floristería son a:

Drosera: A famosa atrapamoscas ou herba da gota, posúe pequenos tentaculos dispersos pólas grandes follas, de cor vermello brilante reflectinte a luz, que a vez que atraen as presas,conseguen reter as capturadas grazas as sustancias pegañentas que teñen e posteriormente dixerilas.



E a Sarraceni
a: Que ten follas en forma de trompeta; O insecto cae ó seu interior atraído pola polo cheiro do néctar que produce, así como polas cores vivas e chamativas da planta, e alí o non poder saír é absorbido polos xugos dixestivos.
Esta ultima, tamén chamada planta-trompeta é moi doada de cultivar e chega a durar varios anos.



Moitas das fotos foron sacadas o verán pasado no Xardín Botánico de Madrid, que vale a pena ir visitar.

11/2/09

Viforsa como productor ornamental

0 comentarios

Neste post vou continuar falándovos da visita que fixen a Viforsa, e nesta ocasión vouvos falar das especies ornamentais que producen e como as producen, ensinandovos tamén unhas imaxes que saquei alí.
As especies ornamentais que posúen en maior volume son: Buxus, Thuja, Juniperus, Azalea, camellia, moitas variedades de Leylandii, Photinia, etc. Neste viveiro intentan ter moita variedade de cada especie, aínda que son conscientes que con esta forma de producir complican moito a xestión do viveiro.
Hai especies que compran en pequeno e que logo venden en grande. Outras son producidas por eles mesmos.
Na planta ornamental a reprodución soe ser por esgallo pero hai especies como por exemplo o Acer que reproducen por semente.
Dependendo da especie os esgallos vannos facer nunha época ou outra, así por exemplo na Thuja os esgallos soen facelos en inverno e na Photinia a finais do verán ou principios do outono, dependendo do tempo que faga e de como estén os esgallos, xa que deben mirar que a madeira destes non esté nin moi dura nin moi branda. Méteno en hormonas líquidas mezclada con auga durante 2 segundos e introduceno nunha bandexa con un substrato composto por area, turba e corteza de pino. As bandexas colócanas nunha mesa nun invernadoiro que ten rego por aspersión. Nas mesas sobre as que poñen as bandexas cos esgallos, tiñan perlita, pero debido a un problema que teñen coas raíces, agora están experimentando a poñer malla en lugar de perlita para ver se non botan tantas raíces.
Nas imaxes que vos presento podedes observar que os esgallos de camelia teñen as follas cortadas, iso fanno para evitar que se toquen entre si, evitando así pudricións e para evitar a transpiración.
Actualmente tamén están experimentando a facer esgallos de kiwi.
En canto a instalacións teñen: invernadoiros, unha superficie de terreo (onde teñen a planta)rodeado por thujas para que lle fagan de cortaventos e unha balsa.

10/2/09

Plantas por San Valentín

0 comentarios

Tendo en conta que se está achegando unha data tan sinalada como San Valentín,deixando de lado o mítico ramo de rosas vermellas propoñovos tres alternativas para regalar neste día:

-ORQUIDEAS: Este tipo de plantas caracterizanse por posuie extrañas formas as orquídeas son plantas monocotiledoneas pertencentes á familia Orchidaceae, , as orquídeas terrestres cuxo sistema radicular é enterrado, medran en abertos bosques, prados, beiras de ríos ou lagos, ou terras ricas en húmus. A maioría das orquídeas concéntranse en bosques tropicais onde a densa vexetación impide o paso da luz, polo que moitas delas volveronse epífitas , localizanse en áreas de terra húmida como as das selvas de América do Sur Australia, Nova Zelanda, etc.

A beleza das súas flores contrasta coa súa simplicidade. As orquídeas son flores hermafroditas, zigomorfas ;posuen unha columna central que soporta as anteras e o pistilo . Os dous pétalos superiores son idénticos, pero o inferior volveuse distinto coas súas propias cores, formas e tamaños que poden ser moi diferentes, dependendo da especie. As flores poden ser simples ou en inflorescencias e son polinizadas por insectos.

-NARCISOS: Os Narcisos son as plantas bulbosas máis cultivadas na primavera xunto cos tulipáns . Os Narcisos teñen multitude de aplicacións en xardinaría. Plantanse en outono e florecen a principios de primavera ,prefieren lugares soleados,o solo necesita un bo drenaxe e con certa riqueza en materia organica ;un exceso de auga produciría a pudrición dos bulbos. Aínda que soporta o frío debese evita os extremos.
Estas plantas podense cultivar no interior facendo o que se chama o "cultivo forzado".


É das bulbosas mais fáciles de forzar.
-En primeiro lugar debes adquirir variedades apropiadas para o forzado e de calibres maiores, non pequenos.
-Planta nunha maceta con turba e sen enterrar demasiado os bulbos. Coloca a maceta no interior da vivenda, a partir do mes de novembro en España e a unha temperatura duns 10ºC, procurando que a maceta reciba o máximo posíble de luz durante o día.
- Unha vez que as xemas florais se desenvolveron , é dicir, que mostran uns botóns de grande desenvolvemento e moi compactos, deberás colocarlos no lugar mais cálido da vivenda con abundante luz.

-TULIPÁNS: Os Tulipáns (Tulipa) son un xénero de plantas perennes e bulbosas pertencente á familia das Liliáceas. O xénero dos tulipáns, nome común co que se designan a tódalas especies, abrengue aproximadamente 150 especies e innumerables cantidades de híbridos e cultivares conseguidos a través do melloramento xenético que os floricultores foron realizando dende o século XVI.
Son plantas herbáceas, bulbosas. Os bulbos son truncados basalmente e elongados cara ao ápice, cubertos por unha túnica usualmente pilosa por dentro. O talo é sinxelo (ocasionalmente ramificado) e subterráneo na súa porción basal. As follas son basais e caulinares, espaciadas ou máis ou menos arrosetadas, lineais, aovadas ou lanceoladas.


As flores son actinomorfas e hermafroditas, erguidas ou, máis raramente, péndulas; e áchanse dispostas en número de 1 a 3 na extremidade dos talos floríferos. O perigonio é anchamente acampanado, composto de tépalos libres, subiguais, xeralmente anchos e imbricados, coloreados, frecuentemente cun diminuto mechón de pelos brancos no ápice. O androceo está formado por 6 estames, inclusos, cos fiamentos aplanados e as anteras oblongas. O ovario é súpero, trilocular, pluriovulado. O estilo é columnar ou moi curto, o estigma é trilobado. O froito é unha cápsula loculicida, pluriseminada. As sementes son usualmente planas.

Guzmania minor

1 comentarios

Referíndome ó traballo de plantas de interior, eu vouvos falar da Guzmania minor, Ficus elastica e a Schummbergera.
Hoxe só vos cometar sobre a Guzmania, seguirei cas outras en vindeiros posts.

  • Familia: Bromeliaceae
  • Nome común: Guzmania

  • Características:

As súas follas son estreitas, punzantes, de cor verde claro, dispostas en roseta. As flores blanquecinas son insignificantes. As soberbias brácteas son dun vermello brillante en cultivar "RED", de cor amarelo_laranxa no cultivar "ORANGE".

  • Técnicas de cultivo:
Multiplícanse mediante sementeira nos viveiros; pero tamén os aficcionados poden levar a cabo a multiplicación, de abril a agosto, por separación de retoños, plantándos nun testo de 6 - 7 cm cunha mezcla de mantiño basto de follas e turba. Arraiga a 22 - 25 ºC para unha temperatura do sustrato algo máis elevada e unha boa humidade do aire. Ó cabo duns meses, conven transplantalos a unha maceta máis grande que conteña unha mezcla de mantiño de follas a medio descompoñer, turba, mantiño de agullas de coníferas e copos de poliestileno, cun pH de 4.5 a 5.5. Cultívanse a partir dese momento a 20 - 22 ºC.

  • Consellos para unha boa conservación da pranta:

As plantas xóvenes hai que regalas regularmente, a pequenas dosis, na raíz e nas rosetas. En inverno, debe limitarselles a rega. As guzmanias prosperan baixo a luz tamizada e, en verán, en semisombra. Unha vez aclimatadas, soportan durante un tempo tanto o sol direto como unha sombra densa. As prantas máis vellas non sofren co aire seco dos locais con calefacción central. Engada, de marzo a outrubro e en novembro, unha solución de abono completo concentrada ó 0.1 %.

9/2/09

Plantas de temporada

0 comentarios

Antes das vacacións de Nadal colgara un post sobre a información que me deran na Floristería do Agro, en Arzúa, pero quedaranme cousas sen comentar. Síntoo moito pero por unha serie de motivos non puiden ofrecérvola antes pero creo que o debo facer aínda que só sexa pola atención que alí me prestaron, e tamén porque virán novos Nadais e nunca está demais saber con antelación que plantas de temporada se poden atopar nesa época. Algunhas das plantas que vos vou mencionar aínda se poden atopar agora á venta, como o ciclamen (Cyclamen persicum) que é unha planta de exterior moi vistosa e bastante resistente, azaleas (Azalea spp.), pensamentos (Viola tricolor), amarilis (Hippeastrum spp.) e azafráns (Crocus spp.).
Comentárame tamén que e na época de Nadal comercializase moito o Pinsapo (Abies pinsapo) tanto plantado como cortado para facer traballos de nadal. Non se permite a venta de acevo (Ilex aquifolium) nin de musgo . Outra planta que podemos atopar e o Cactus de Nadal (Schlumbergera truncata = Zygocactus truncatus) que florece por esas datas, as súas flores poden se rosas, roxas ou brancas (é moi confundida coa Rhipsalidopsis)
Espero que vos sirva de axuda esta información sobre estas plantas de temporada.


Viveralia

0 comentarios



O pasado mes de xaneiro os días 21-23 tivo lugar o Salón Profesional de la Planta Ornamental , VIVERALIA.

Celebrouse no Palacio ferial en Alicante, e de ámbito nacional e con esta xa van 6 convocatorias, converténdose nunha das citas de maior relevencia no sector hortofrutícola de España.

Acolleu a diversos sectores ,viveiros; equipamento de xardíns; productoras de sementes; servicios e sistemas relacionados ca xardinería; planta ornamental; rego; envases e contenedores; abonos; pedra artificial e maquinaria de viveiro.
A feira contou con máis de 5000 visitantes e 150 expositores nunha superficie de 11000m2
Viveralia vai dirixida solo o sector profesional .

O Pino de Zas

0 comentarios

O outro día día durante a miña xornada de traballo atopei nas proximidades do concello de Zas ,algo que me sorprendeu bastante .
Estou a falar de un P.pinaster que está a medrar no piso de un casa en ruinas , si tal como ledes, ahí tendes un señor pino que deberá de ter un 6-8 anos , todo bonito , medra dereitiño , sen ningunha curvatura no seu fuste e ademáis está acompañado de sotobosque , toxos e xestas .
Estiven pensando de trepar para verlle as raíces pero non me atrevín por ser unha propiedade privada , non fora ser que me chamaran a atención .
Deixovos as fotos para que o comprobedes vos mesmos , non están trucadas e podedes ver que debaixo do piso esta o vacio e vense as vigas da placa.
Supoño que medraría a partires dunha semente que veu polo aire e foi parar o solo do piso.
A nai naturaza coma sempre sorpréndenos .

Produtores 2012-2013

Produtores 2012-2013
De dereita a esquerda: Kevin, Cristina, Esperanza, Xurxo, Sergi, Gustavo, Jorge, Alex, Tamara, Jacobo, José Manuel.Na parte inferior: Héctor, Óscar, Martín e Ventura. Fáltanos o produtor Brea.

Productores 2010/2011

Productores 2010/2011
De dereita a esquerda e de arriba a abaixo: Chema, Fernando, Andrés, Jesús Manuel, Inés, Javier, David, Carlos, Iria, Toñito, Hugo, Lorena e Ruso. Tamén están no grupo pero faltan na foto:Miguel Angel, Cristina e Zalo

Os Novos Productores

Os Novos Productores
Nesta rubica fotográfica temos os novos productores, tras unha saida o campo, son de esquerda a dereita Mario, Ramón, Silvia, Francisco, Pilar, Jose Manuel, Angel Castro, Alberto, Oscar, J.Martín, Juan, Angel García, Fernando e David.

Os productores

Os productores
Na foto os sonrintes productores, non se sabe si por puro placer ou por inconsciencia ante o que lles espera. Son de dereita a esquerda na liña de atrás: Rocío Torreira, Xosé Manuel Calvo, Julio Cesar Martino, Manuel Rúa, Amable Rodríguez, Marta Fraiz, e na liña dianteira: Francisco Romar, Rocío Gardes, Natalia Piñeiro e Sandra Sánchez. Faltan Rocío Sampedro e o productor ocasional Juan Santiso.

remexe polo blog

 
Producindo Planta - Template By Blogger Clicks