14/11/08
LOMBRICULTURA
Publicado por
Rocio Gardes
0
comentarios
1. ¿QUE É?
A lombricultura e unha biotecnoloxía que utiliza a unha espécie domesticada de miñoca, como unha ferramenta de traballo, reciclando esta todo tipo de matéria orgánica obtendo como fruto deste traballo humus, carne e fariña de miñoca.
A lombricultura é un negócio en expansión, e nun futuro será o medio mais rápido e eficiente para a recuperación de chans das zoas rurais.
2.HUMUS DE MIÑOCA :
As miñocas de terra son dunha gran importáncia económica, porque coa sua actividade cavadora de terra, participan na fertilización, aireación e formación do chan, mellorando a sua estrutura asi, debido á mestura permanente e o reciclaje de bases totais, como o cálcio, o cal subtraen das capas mais profundas do chan cara a superfície.
As miñocas inxieren diáriamente unha cantidade de comida equivalente ao seu propio peso e expelen un 60% transformado en humus de miñoca , vermicompost ou lombricomposto, que é un estrume orgánico insuperábel, cun alto valor nutritivo asimilabel, que pode incrementar ata un 300% a producción de hortalizas e outros productos vexetais. O humus é similar á terra, suave, lixeiro e inodoro, con altos contidos de nitroxeno, fósforo, potasio, cálcio, magnésio e microelementos en cantidades alomenos cinco veces superiores ás dun bon terreo fértil. No humus tamén atopamos enzimas, acedos húmicos, acedos fúlvicos, huminas e ulminas, que permiten mellorar a estrutura do chan, mellora o troco gasoso, aumenta a oxidazón da matéria orgánica e por iso a disponibilidade de nutrientes en formas asimilabeis, estimulando asi a medra vexetal.
Ademais cria un medio antagónico para alguns patógenos existintes, neutraliza substáncias tóxicas como restos de herbicidas, insecticidas, etc.
O humus de miñoca podese utilizar tanto en forma sólida como líquida, sendo particularmente importante a sua aplicación na preparación de chans e producción de hortalizas, frutais ou flores ornamentais. Ten tamén outros usos mais específicos, como en xardinería e campos para praticar deportes como golf, futbol, etc.
3. MIÑOCAS :
A mais empregada comercialmente é coñecida como Miñoca Vermella Californiana (Eisenya foétida ) porque é nese estado de E.E.U.U onde se descubriron as suas propriedades e onde se instalaron os primeiros criadeiros, alá polos anos 50.É usada polo seu curto ciclo reprodutivo (catro veces nun ano), a sua elevada frecuéncia de apareamento (dunha só miñoca obteñen-se o redor de 10.000 descendentes ao cabo de 1 ano), a sua maior longevidade (15 anos), a sua docilidade para a cria en ambientes reducidos e a sua voracidade; portanto maior velocidade e volume na producción de lombricomposto.
A lombricultura e unha biotecnoloxía que utiliza a unha espécie domesticada de miñoca, como unha ferramenta de traballo, reciclando esta todo tipo de matéria orgánica obtendo como fruto deste traballo humus, carne e fariña de miñoca.
A lombricultura é un negócio en expansión, e nun futuro será o medio mais rápido e eficiente para a recuperación de chans das zoas rurais.
2.HUMUS DE MIÑOCA :
As miñocas de terra son dunha gran importáncia económica, porque coa sua actividade cavadora de terra, participan na fertilización, aireación e formación do chan, mellorando a sua estrutura asi, debido á mestura permanente e o reciclaje de bases totais, como o cálcio, o cal subtraen das capas mais profundas do chan cara a superfície.
As miñocas inxieren diáriamente unha cantidade de comida equivalente ao seu propio peso e expelen un 60% transformado en humus de miñoca , vermicompost ou lombricomposto, que é un estrume orgánico insuperábel, cun alto valor nutritivo asimilabel, que pode incrementar ata un 300% a producción de hortalizas e outros productos vexetais. O humus é similar á terra, suave, lixeiro e inodoro, con altos contidos de nitroxeno, fósforo, potasio, cálcio, magnésio e microelementos en cantidades alomenos cinco veces superiores ás dun bon terreo fértil. No humus tamén atopamos enzimas, acedos húmicos, acedos fúlvicos, huminas e ulminas, que permiten mellorar a estrutura do chan, mellora o troco gasoso, aumenta a oxidazón da matéria orgánica e por iso a disponibilidade de nutrientes en formas asimilabeis, estimulando asi a medra vexetal.
Ademais cria un medio antagónico para alguns patógenos existintes, neutraliza substáncias tóxicas como restos de herbicidas, insecticidas, etc.
O humus de miñoca podese utilizar tanto en forma sólida como líquida, sendo particularmente importante a sua aplicación na preparación de chans e producción de hortalizas, frutais ou flores ornamentais. Ten tamén outros usos mais específicos, como en xardinería e campos para praticar deportes como golf, futbol, etc.
3. MIÑOCAS :
A mais empregada comercialmente é coñecida como Miñoca Vermella Californiana (Eisenya foétida ) porque é nese estado de E.E.U.U onde se descubriron as suas propriedades e onde se instalaron os primeiros criadeiros, alá polos anos 50.É usada polo seu curto ciclo reprodutivo (catro veces nun ano), a sua elevada frecuéncia de apareamento (dunha só miñoca obteñen-se o redor de 10.000 descendentes ao cabo de 1 ano), a sua maior longevidade (15 anos), a sua docilidade para a cria en ambientes reducidos e a sua voracidade; portanto maior velocidade e volume na producción de lombricomposto.
Etiquetas:
lombricultura
Estratificación en frío
Publicado por
amable rodríguez
0
comentarios
As sementes de plantas orixinarias en zonas temperadas posúen un mecanismo de supervivencia: elas requiren que un período frio para xerminar, unha tratamento que ocorre naturalmente no xardín durante os nosos invernos. Isto fai o sentido evolutivo, a semente fresca xerminaría no outono, e os plantóns xoves sucumbirían a lufadas de xeadas. Para imitar a natureza, os xardineiros poden conseguir un xerminación en calquera estación e momento do ano artificialmente arrefriando o proceso de sementes-coñecido como a estratificación. A maioría das sementes dispoñíblesno praza xa foron estratificadas, pero as sementes que se recolleron ou semente necesitará este pretratamento .
Unha vez que temos a semente limpa procedemos :Colocar un puñado de substrato nun recipiente e a continuación colocar as sementes e volver a cubrir cunha fina capa de substrato e humedecido con moito coidado. Agora debemos meter todo nunha bolsa e etiquetala correctamente: especie, variedade e data. Posteriormente colocarase nun lugar cálido durante tres dias para que a sementes absorban a auga e inchen Colocar a bolsa no refrixerador , (o redor de 4 a 5 ° C é ideal), pero coidado de non conxelalas. Unha vez por semana axitaremos a bolsa para aireala. Este proceso dura ó redor de 60 - 120 dias. Unha vez pasado este tempo as sementes poden ser sementadas a uns 5 mm de profundidade, na primavera estarán listas para ser transplantadas.
Etiquetas:
Técnicas de cultivo
10/11/08
Utilidades dalgunhas plantas
Publicado por
Julio y Juan Martino
1 comentarios
Hoxe vou falar un pouquiño da etnobotanica. O primeiro é definir que é isto:
A etnobotánica é o estudo das relacións entre as plantas e o ser humano, incluíndo as súas aplicacións e usos tradicionais, para desta forma determinar o seu valor cultural ou científico.
E agora imos ver algunhas plantas:Acer pseudoplatanus: (pradairo)
O uso tradicional das follas foi para envolver o queixo de cabrales (en Asturias).(Agora está prohibido).
A madeira utilizase para carpintería e ebanistería.Tamén utilizase para facer "madreñes".(que é como os zocos galegos).
As sámaras inmaduras, poden ser chupadas polos nenos como un doce.
As verdosas flores son visitadas polas abellas, que obteñen moito néctar de boa calidade e moito pole.Como medicinal utilizase a cortiza, que ten propiedades astrinxentes e vulnerarias, polo que a súa capa interna emprégase para cubrir feridas e activar a cicatrización. O cocemento da cortiza empregouse en lavativas para mellorar as afeccións da pel.
Alnus glutinosa: (ameneiro)
A madeira é capaz de soportar a humidade e o anegamento sen pudrición. Tamén facíanse madreñas e cachapos (recipientes para gardar a pedra de afiar a gadaña)
Para leña para as lareiras é mala, moito fume e pouco calor como di un refrán asturiano " La lleñe d´alisa, ni fuegu ni ceniza, malu pal que lo trae y peor pal que lo atiza"A madeira utilizase para ebanistería, torneria e carpintería.
Antigamente utilizábase para as aspas dos rodeznos muíños.É un bo contedor das erosión das avenidas nos ríos.
Como planta medicinal utilizase a cortiza contra a amigdalite, xa que ten taninos (cortiza seca e tras 2-3 anos de conservación).
Outro día seguireivos falando doutras especies.
Información sacada do libro "Etnobotanica en el Parque Nacional de Picos de Europa"(Profesor Juan Jose Lastra Menéndez). Ministerio de Medio Ambiente.
Etiquetas:
Etnobotanica
Produción de planta
Publicado por
xose calvo
2
comentarios
O CULTIVO DO TULIPÁN
Planta procedente de Asia , Persia e do Cáucaso . O principal país productor e Holanda con o 55% de superficie cultivada no mundo .
Pertence a familia das Liliáceas , planta bulbosa con corto periodo de floración , normalmente en primaveira. Para o seu desarrollo necesita pouca luz, resiste as baixas temperaturas , entre 13ºc-16ºc son as condicións optimas para o seu desenvolvemento.
Necesita un alta humidade, sen pasar do 88% para evitar enfermedades coma a Botrytis.
Prefire solos soltos e ricos en materia organica , cunha profundidade minima de 20cm.
Hai que regar frecuentemente hasta a floración , a partir de ese momento baixarase a frecuencia de rego .
Evitar a o exceso de nitróxeno por que provoca un desenvolvemento excesivo.
Según os holandeses existen varios tipos de tulipáns :
Tulipáns botánicos
Tulipáns horticolas , que a súa vez dividense en “trempanos” ( florecen Marzo- Abril), “semitempranos” ( Abril-Mayo) e”tardios” floración en Mayo.
Planta atacada por plagas , pulgóns, e enfermedades coma o “ fuego do tulipán “ou Fusariosis , combatense con Lindano , Benomilo, Proloraz .
Planta procedente de Asia , Persia e do Cáucaso . O principal país productor e Holanda con o 55% de superficie cultivada no mundo .
Pertence a familia das Liliáceas , planta bulbosa con corto periodo de floración , normalmente en primaveira. Para o seu desarrollo necesita pouca luz, resiste as baixas temperaturas , entre 13ºc-16ºc son as condicións optimas para o seu desenvolvemento.
Necesita un alta humidade, sen pasar do 88% para evitar enfermedades coma a Botrytis.
Prefire solos soltos e ricos en materia organica , cunha profundidade minima de 20cm.
Hai que regar frecuentemente hasta a floración , a partir de ese momento baixarase a frecuencia de rego .
Evitar a o exceso de nitróxeno por que provoca un desenvolvemento excesivo.
Según os holandeses existen varios tipos de tulipáns :
Tulipáns botánicos
Tulipáns horticolas , que a súa vez dividense en “trempanos” ( florecen Marzo- Abril), “semitempranos” ( Abril-Mayo) e”tardios” floración en Mayo.
Planta atacada por plagas , pulgóns, e enfermedades coma o “ fuego do tulipán “ou Fusariosis , combatense con Lindano , Benomilo, Proloraz .
Etiquetas:
Técnicas de cultivo
Calendario bodinamico
Publicado por
xose calvo
1 comentarios
Calendario biodinámica para sementeira e plantación
É elaborado por María e Matthías Thun (alemán), baséase na influencia da lúa, planetas e constelacións sobre o crecemento das plantas.
Hai outra teoría a parte desta sobre a influencia das mareas, do ciclo da lúa.O calendario básase na análise do recorrido da lúa a través das doce constelacións do zodíaco. As constelacións están asociadas ós catro elementos Aire, Auga, Terra e Lume.
Por un lado - Xéminis, Libra, Acuario son Aire.
- Cáncer, Escorpio e Piscis son Auga
- Aries, Leo e Saxitario son Lume
- Tauro, Virgo e Capricornio son Terra
Ó mesmo tempo cada elemento vincúlase a unha parte da planta, Terra con auga, Auga con folla, Aire con flor e Lume con froito. Con estas combinacións e en base ás características de certas plantas e sementes, obtense o día máis apropiado para plantar. Por exemplo, segundo o calendario: a cenoria serán mellores cun día de terra-raíz, as lentellas un día de auga-folla.
http://www.asoc-biodinamica.es/
Etiquetas:
Curiosidades
Suscribirse a:
Entradas (Atom)