Producindo Planta

O pasaporte fitosanitario é unha etiqueta e un documento de acompañamento que permiten a circulación de determinados productos vexetais na Unión Europea. Estos certificados son a garantía de que foron producidos por entidades inscritas no Rexisto Oficial e sometidos os controis e/ou tratamentos fitosanitarios correspondentes.

Os productos que teñen obriga de portar este pasaporte son: vexetais, partes de vexetais, sementes e bulbos destinados a plantación, cortiza, polen, desperdícios e desfeitos de madeira. Ver listado de productos.

Con esta medidas o que se pretende e conseguir que non se introduzcan ou se propaguen nos países da Unión Europea, ou en Zonas Protexidas, organismos nocivos. Están recollidas no artigo 7 do Real Decreto 58/2005, de 21 de xaneiro, polo que se adoptan medidas de protección contra "a introdución e difusión no território nacional e da Comunidade Europea de organismos nocivos para os vexetais ou productos vexetais, asi como para a exportación e transiño cara paises.

O pasaporte fitosanitario pode ser solicitado polo produtor, o comerciante ou o importador de vexetais ou productos vexetais, que deben estar inscritos no Rexisto Oficial correspondente. Ademais, o tipo de actividade que se desenvolve e o destino xeográfico da mercadoría condiciona que sexa necesário expedir un pasaporte con distintivo RP (pasaporte de reemplazo) ou ZP (zona protexida: é unha zona da UE na que non son endémicos nin se atopan estabelecidos un ou varios dos organismos nocivos dos que existe constancia da súa presencia nalgunha parte da UE, ainda cando as condicións en dita área poden ser favorables ó establecemento dos mesmos, ou na que existe risco de establecemento de determinados organismos nocivos a causa das condicións ecológicas favorables).

- Pasaporte fitosanitario con distintivo ZP: Este documento permite que os vexetais poidan ser enviados dende calquer punto da UE ás denominadas Zonas Protexidas.

La isla de Longearbyen, en el archipiélago noruego de Svalbard, cuenta con una versión moderna del Arca de Noé enterrada bajo el suelo helado y a unos 130 m sobre el nivel del mar. Se trata del primer banco mundial de semillas, que el 26 de febrero fue inaugurado de manera oficial. Este arca alberga miles de muestras de semillas vegetales de todas partes del mundo. Las cámaras de almacenamiento se mantendrán a una temperatura constante de 18 grados bajo cero, lo que permitirá conservar las semillas durante 1.000 años.

El objetivo de este proyecto no es otro que preservar la biodiversidad de los cultivos alimentarios del mundo para las futuras generaciones,ya que la pérdida de biodiversidad es actualmente uno de los mayores desafíos para el medio ambiente.
Defienden que se trata además de una importante ayuda para la lucha contra el hambre y la pobreza en países en desarrollo, precisamente donde se origina la mayor diversidad de plantas del planeta ,asi el primer envio de semillas llego desde 36 paises africanos.
Pero a pesar de las 1000 maravillas que dicen que se pueden conseguir con este “almacen” ,existen otras opiniones,otros puntos de vista …
Como que si los gobiernos estuvieran realmente interesados en conservar la biodiversidad relacionada con la agricultura y la alimentación, harían al menos dos cosas. Primero, pondrían la mayor prioridad en concentrar sus esfuerzos en apoyar la diversidad en el campo y los mercados de sus países, y no apostarían exclusivamente a grandes bancos de germoplasma centralizados. Esto implica dejar las semillas en las manos de agricultores/as locales, junto con sus prácticas agrícolas activas e innovadoras, respetando y fortaleciendo el derecho de las comunidades a conservar, producir, mejorar, intercambiar y vender semillas. Pero esto no ocurrirá a menos que los gobiernos cambien totalmente las políticas y reglamentaciones agrícolas y dejen de promover la industrialización y los mercados controlados por las grandes corporaciones a costa de impedir que los campesinos y campesinas alimenten libremente sus propias comunidades y países. Esto implica convertir a la soberanía alimentaria en la base de las políticas agrícolas y no continuar empujando a la agricultura por la destructiva senda de la integración global a los mercados. Lo que la bóveda de Svalbard hace es encerrar la diversidad, para responder a una emergencia hipotética. La urgencia real, sin embargo, consiste en dejar que la diversidad siga viva hoy, en el campo, en las manos de agricultores, y en mercados controlados por la gente y al servicio de las comunidades.

Atopei no xornal “El Correo gallego” unha noticia na que conta que Galicia é a principal productora a nivel mundial de camelia.Disto falou o presidente da Deputación de Pontevedra, Rafael Louzán, na inauguración do primeiro simposio iberoamericano e as cuartas xornadas ibéricas de horticultura ornamental que se levou a cavo na cidade pontevedresa. Tamén se comentou que é una das comunidades nas que máis creceu o nivel das exportacións de planta ornamental fronte aos mercados tradicionais;e a gran cantidade de viveiros de planta ornamental que hai na comarca do “Baixo Miño”.

A presidenta do comité organizador e responsable da área de fruticultura e ornamentales da Estación Fitopatolóxica do Arieiro destacóu o xiro productivo dos viveiros galegos que pasaron de producir flores para o seu posterior corte a producir plantas de viveiro, isto ocorreu debido a entrada de productos que procedentes de Sudamérica.

A min pareceume una noticia moi curiosa xa que non coñecia dita información, asi que espero que vos guste.

BOSQUES NATURALES,S.A é unha empresa con capital 100% español que se creou en 1996. No ano 2007 Promociones Keops, S.A adquiriu o 54.62% da empresa converténdose en accionista maioritario.

As plantas de temporada son aquelas herbáceas que só duran uns poucos meses, xa que debido as xeadas e ao frío inverno morren, a pesar disto hai lugares con climas cálidos nos que poden resistir ao inverno e voltar florecer ao ano seguinte. As plantas de temporada son moi usadas en xardíns, parques, paseos… grazas as súas cores chamativas, diferentes texturas, etc. Desenroláronse moito grazas á obteción de novas variedades de sementes para a planta en maceta, sementes que se adaptan ben a case todo tipo de ambientes, mecanizazón dás técnicas dos semilleiros, uso de reguladores dó crecemento… No noso país debido á variabilidade dó clima ou período de semente e venda destas plantas é orientativo.

Éstas plantas se poden producir polos seguintes sistemas:

1. " Tradicional: Seméntanse en bandexas de semilleiro ou mesas, cando saen as dúas primeiras follas faráselles un repicado, logo pasanse a bandexas multimacetas nas que xa se poden vender, dependendo o seu uso;por exemplo: se vai ser para planta de temporada de interior, transplantarase a unha maceta de maiores dimensións.
2. " Intensivo:a sementeira farase de maneira mecanizada e controlando as condicións ambientais.

Tanto se se usa un sistema ou o outro e preciso coñecer as técnicas de xerminación. Para unha boa xerminación e preciso empreñar un substrato uniforme e de moi boa calidade. É preciso fertilizar despois dá xerminación.

Humidade e temperatura:é preciso ter unha humidade constante e a unha temperatura entre 20 e 30ºC. Hai que regar as sementes cada pouco con nebulizadores ou atomizadores pero evitando deixala moi encharcada.

Luz:mentres xerminan non precisa moita luz, en cambio logo de sair as 4-5 primeiras follas precisa máis pero sen aumentar moito a temperatura.

Se a plántula presenta unha elongación non desexada empregaranse retardantes.

Almacenamento:farase en cámaras con luz artificial a unha temperatura de entre 3 e 5ºC, e cubrindoas cun plástico para evitar a deshidratación.

Unha vez finalizado o transplante hai que darlle vos coidados de acordo coa espécie.

Pragas e enfermidades: As máis comúns son:

• " Marchitamento e podredume de colo.
• " Podredume de ápices.
• " Rollas ou manchas circulares