Producindo Planta

Xa estamos moi preto do antroido ( filloas, cocido , orellas… o sea que nos vai sair a comida polos ollos , casi ) . Pero como vos cristianos despois destas fechas agárdanos a Cuaresma , e decir 40 dias sen comer carne , bueno esto era hai moitos seculos , agora simplemente dependendo de se as nosas nais son moi catolicas prohibesenos comer carne os venres ata á semana santa , o que lle chamamos vixilia .
Esto que vos conto e para facer unha pequena introdución dunha planta que ten que ver con estas datas, A ROSA DE JERICÓ.
Esta planta según contan as lendas acompañou a Jesús na súa travesia polo deserto durante 40 días e 40 noites .

Esta planta acompañabao arrastrada polos ventos. Detiñase sempres os seus pés cando el paraba .
Cando sía o sol, a planta abriase ca humidade do orvallo e ofreciallle a Jesús as gotas de auga que saían das suás ramas . Jesus, gracias a esta planta calmaba a sua sede tomando cos seus dedos as gotas de auga que lle oferecia a planta.
A raiz disto Jesus , bendixo esta planta . Esta lenda estendeuse por todolos continentes consideraron esta planta coma unha Flor Divina.

E unha espécie única, procedente de Síria. Abunda nos desertos de Arabia, Egipto, Palestina e o Mar rojo sin embargo non medran na cidade de Jericó. A razón de que colla ese nome e que comerciantes desta cidade traíana desde outros lugares lonxanos como un poderoso amuleto que utilizaban para bendicer as suas casas e os seus negócios. Durante esta época a cidade de Jericó tiña un gran esplendor.A planta adquiriu cada vez máis fama e acabou por adoptar o nome da cidade
É unha planta con pequenas flores brancas que non superan os 15 centímetros de altura. Cando floreceu, as follas caen e as ramas contraense hacia dentro ata formar unha forma de globo. Nesta fase e cando o vento do deserto arrincaas do chan e as arrastra facendo que se desplazan por estepas e desertos de outros paises e continentes. Poden permanecer pechadas e secas durante moitísimos anos ata que se pon en contacto ca auga , entón abrese facendo que recuperen a súa beleza.

En moitas culturas creese que quen ten unha rosa de Jericó atrae para si mesmo e para os seus, paz, forza, felicidade, sorte nos negócios, enerxias positivas e benestar económico.
Xente do mundo esotérico admite a esta planta como un valioso amuleto.

Se queremos utilizar a planta para conseguir cartos temos que colocala nun recipiente de cristal . Enchemos o recipiente de auga e decimos a seguinte oración: " Rosa Sagrada de Jericó procúrame el dinero necesario para poder vivir dignamente". " Metemos tres ou catro moedas de ouro no recipiente e cambiamos a auga cada dous dias.
Se o que queremos é eliminar a enerxia mala temos que colocala nun recipiente cheo de auga un martes ou un venres. Cambiamos a auga todos os dias e con esta auga bendecimos a casa .
Tamén se pode utilizar como amuleto para protegernos da mala sorte deixando que se seque en calquera parte da casa ou levandoa no bolso ou nun bolsiño da roupa cando saimos da casa.
INFOJARDÍN

Post de Rua e Xosé:

O pasado venres por mor da neve e debido a que non tivemos clase , os compañeiros de clase Rua e Xosé fomos ata o Viveiro de Falmega en Oroso, A Coruña.

Atendeunos amablemente o seu encargado Alfonso e contounos un pouco a labor que fan.
Adicanse sobre todo a produción de estacas de Castaño Hibrido por medio de Acodo baixo . As estaquillas obtenas de clons que poseen no Viveiro , traballan con 32 variedades pero principalmente utilizan :
• 9044, ,6810, 111, 1483 e 125 , este ultimo e o que ofrece os mellores resultados, pois obtense uns crecementos en altura e grosor bastante considerables en poucos anos . Tamén utilizan o 7810 que según se pode apreciar nas fotos presenta un magnifica rectitude dos seus pes , apenas teñen curvaturas .

A plantación faise con marcos moi bastos , con moita densidade 2.5*1 .Unha vez que alcanzan unha altura de 6-7 metros e cando se cortan e deixanse as cepas para que saían as estacas para posteriormente facercelle un Acodo.

Os parámetros nos que se basan para determinar a calidade dun pé de Castaño son que presente un bo fuste , un bo sistema apical , ser resistente a Tinta, e unha boa produción de castañas . Por cada un destes parámetros realizan unha puntuación para obter así unha valoración media da planta.

Toda produción de castaños vai destinada para Viveiros privados , tales como Boibel Forestal, Braña, Hifas da Terra, etc , non se vende nada para particulares, nin para M.V.M.C, nos no no creemos pois estando nós alí veu un paisano preguntando se vendian castaños , e creo que lle dixeron que non por estarmos nós .

As estacas de menos de 1 metro vendense a 1.2euros e as de máis de 1 metro a 1.5 euros os viveiros . Estes a súa vez ponas no mercado para venta a particulares o doble do precio que pagaron ( negocio redondo). O sea ,os viveiros actúan de intermediarios e sen ningún esforzo ganan o doble , un pouco inxusto, non?.

A planta sae do viveiro coa tarxeta de certificación forestal e o pasaporte fitosanitario. Traballan coas categorias de material cualificado e controlado( clon 111).

Get your own - Open publication

Información sacada das Xornadas do castiñeiro. Ponencia de Margarita Fraga. (Cultigar)

A mitoloxía popular e o ocultismo levan séculos facendo soñar a xente con plantas tenebrosas, xigantes do reino vexetal ,provistas de tentáculos e dentes de tiburón… capaces de devorar a varios homes o mesmo tempo. Son as plantas carnívoras, que de xeito natural medraban entre as brumas e lodazais de encoros e bosques misteriosos afastados do transito humano. A súa situación espacial alimentou aínda mais as lendas.

Estas crenzas fantásticas non fixeron outra cousa que perxudicar , aínda mais se cabe, a enorme fraxilidade de supervivencia destas curiosas plantas. Na Idade Media, cando aínda eran medianamente abundantes, infundían tanto medo polas lendas que se escoitaban, que comezou a destrución de numerosísimas especies, que en nada perxudicaban o home (senón o contrario, pois ademais de alimentarse de certos insectos, algunhas como a drosera teñen propiedades medicinais). Hoxe en dia moitas especies atópanse en perigo de extinción, e o mesmo ocorre cos hábitats nos que viven.

En xeral as plantas carnívoras son de pequeno tamaño, insignificantes comparado co que soemos imaxinar… Son capaces de vivir en chans moi pobres en nutrintes e acedos, xa que teñen adquirido, no curso da evolución as facultades de atraer, capturar e dixerir animais , obtendo así os nutrintes necesarios. As súas presas nunca son de gran tamaño, comen principalmente formigas, moscas, bolboretas e outros insectos.

Algunha especie (do xénero Nepenthes) e capaz de capturar pequenos ratonciños, rás arbóreas… Outra (do xénero Utricularia) pode capturar peixes pequenos…

Pero ¿como o conseguen?

Pois as carnívoras idearon inxeniosamente, autenticas trampas de captura, moi diversas dependendo da especie. Algunhas se pechan como un resorte cando o insecto as toca (Dionaea), outras succionan auga e cómense os bichiños que van nela(Utricularia). Plantas con tentáculos adhesivos (Drosera), ou con trampas xarro ou funil onde a presa se afoga…

Aínda que non lles chegaba con isto, senón que antes tiñan que atraer ó insecto. Para isto lograron emitir cheiros característicos (moitas veces a prodredume), producir mais néctar, expoñer brilantes cores ou superficies transparentes, descompoñer a luz do espectro solar nas gotas do mucílago (sustancia que segregan) semellando ó rocio da mañá…

Existen numerosas especies de plantas carnívoras, aproximadamente unas 500, aínda que moitas delas están moi pouca estudadas e son practicamente descoñecidas .

Anteriormente fíxenvos unha presentación con algunhas delas; aínda que as máis comúns e coñecidas nas floristerías españolas son só tres:

A Venus atrapamoscas,(Dionaea muscipula): É a máis estendida.O extremo das súas follas ábrese e péchase, atrae ó insecto co seu néctar doce e cando éste se posa, pecha as súas follas; os pinchos do borde da folla impiden ó insecto saír e é absorbido polas encimas dixestivas da planta.

Igual funcionan as demais, de aí obteñen os nutrientes necesarios para vivir, co cal esquecemonos de abonos, estas plantas non os necesitan.

O sustrato debe ser máis acedo do normal e necesita moita humidade, non esquezamos que o seu hábitat natural son pantanos e fangos.

Para a rega mellor cun plato baixo a maceta e con auga destilada, o exceso de calcio pode matar a nosa planta carnívora, require humidade constante no seu sustrato.

Aguantan temperaturas baixas, entre 0º e 20º C, pero tamén lles gusta o quentiño. Agradecen o sol. Moita luz e humidade constante lles irá perfecto.

Ah! E non forzar a súa alimentación nin intentar enganar á planta con algo que non “cazara” ela mesma.

Outras variedades comúns que se comercializan en floristería son a:

Drosera: A famosa atrapamoscas ou herba da gota, posúe pequenos tentaculos dispersos pólas grandes follas, de cor vermello brilante reflectinte a luz, que a vez que atraen as presas,conseguen reter as capturadas grazas as sustancias pegañentas que teñen e posteriormente dixerilas.

E a Sarracenia: Que ten follas en forma de trompeta; O insecto cae ó seu interior atraído pola polo cheiro do néctar que produce, así como polas cores vivas e chamativas da planta, e alí o non poder saír é absorbido polos xugos dixestivos.
Esta ultima, tamén chamada planta-trompeta é moi doada de cultivar e chega a durar varios anos.

Moitas das fotos foron sacadas o verán pasado no Xardín Botánico de Madrid, que vale a pena ir visitar.

Tendo en conta que se está achegando unha data tan sinalada como San Valentín,deixando de lado o mítico ramo de rosas vermellas propoñovos tres alternativas para regalar neste día:

Referíndome ó traballo de plantas de interior, eu vouvos falar da Guzmania minor, Ficus elastica e a Schummbergera.
Hoxe só vos cometar sobre a Guzmania, seguirei cas outras en vindeiros posts.

• Familia: Bromeliaceae

• Nome científico: Guzmania minor

• Nome común: Guzmania

• Características:

As súas follas son estreitas, punzantes, de cor verde claro, dispostas en roseta. As flores blanquecinas son insignificantes. As soberbias brácteas son dun vermello brillante en cultivar "RED", de cor amarelo_laranxa no cultivar "ORANGE".

• Técnicas de cultivo:

• Consellos para unha boa conservación da pranta:

As plantas xóvenes hai que regalas regularmente, a pequenas dosis, na raíz e nas rosetas. En inverno, debe limitarselles a rega. As guzmanias prosperan baixo a luz tamizada e, en verán, en semisombra. Unha vez aclimatadas, soportan durante un tempo tanto o sol direto como unha sombra densa. As prantas máis vellas non sofren co aire seco dos locais con calefacción central. Engada, de marzo a outrubro e en novembro, unha solución de abono completo concentrada ó 0.1 %.

O outro día día durante a miña xornada de traballo atopei nas proximidades do concello de Zas ,algo que me sorprendeu bastante .
Estou a falar de un P.pinaster que está a medrar no piso de un casa en ruinas , si tal como ledes, ahí tendes un señor pino que deberá de ter un 6-8 anos , todo bonito , medra dereitiño , sen ningunha curvatura no seu fuste e ademáis está acompañado de sotobosque , toxos e xestas .
Estiven pensando de trepar para verlle as raíces pero non me atrevín por ser unha propiedade privada , non fora ser que me chamaran a atención .
Deixovos as fotos para que o comprobedes vos mesmos , non están trucadas e podedes ver que debaixo do piso esta o vacio e vense as vigas da placa.
Supoño que medraría a partires dunha semente que veu polo aire e foi parar o solo do piso.
A nai naturaza coma sempre sorpréndenos .