Producindo Planta

Así as flores de cores brilantes reflicten a ledicia, contrastada co verde, que simboliza o triunfo, a lonxevidade e a inmortalidade, pois representa a abundancia da natureza nos bosques e campos, e isto tráenos a esperanza e tranquilidade.
Cada flor típica do nadal ten unha importancia simbolica e xoga un determinado papel:

•As “rosas do nadal”: (Helleborus niger)
Os “Eléboros” son plantas famosas en Inglaterra, as veces tamén chamadas “rosas do inverno” ou “da neve”. Florece naturalmente nesta época nas montañas de Europa Central.
A ela van ligadas diversas lendas vinculadas co nacemento de cristo.
•O Acivro: (Ilex aquifolium)
É unha das plantas máis importante nesta época. Non só asociado ó cristianismo, se non tamén cos romanos e ó islam.
En todas estas culturas considérase símbolo da boa sorte e da masculinidade.
Orixinario de todo os países do entorno mediterráneo, trátase dunha especie protexida en Europa. Os seus bonitos froitos vermellos e as follas espiñosas de verde escuro intenso converterono nun adorno perfecto para decorar as casas durante a Pascua Navideña, unha tradición que terminou por mermar a súa presencia en gran parte do seu hábitat natural. Na Península Ibérica, atopámolo na metade norte, en bosques de coníferas e carballos.

•A Hedra: (Hedera elix)
Simboliza tres feitos; adhirese, prospera á sombra e é de folla perenne.
Tamén significa o amor verdadeiro e a fidelidade.




•O Muerdago: (Viscum album)
A tradición desta flor remontase a un orixe pagano, dos druidas celtas, que admiraban esta planta parásita, por carecer de raíces e aínda así permanecer sempre verde; crían que tiña poderes máxicos curativos, como antídoto para moitos velenos, para a fertilidade e para espantar ós malos espritos.
Tamén considerado símbolo da paz; e créese que os que se bicaron baixo muerdago na navidade teñen asegurada a boa sorte e a felicidade ó ano seguinte.
Medra preferentemente nas ramas de enciñeiros, pinos e carballos, no que a simple ollada parece unha madexa de talos en forma de pelota.
Por suposto, o muérdago pódese comprar xa cortado, en feiras navideñas, a míudo formando parte de pequenos ramos con outras plantas sempre verdes, e casi sempre con baias. Na antigüedade, o rito de cortarlo muérdago era respetuoso e complexo. A tradición decía que había que pedir permiso á planta antes de cortala, e que quen non o fixera ca debida reverencia sufriría todo tipo de males. Había que cortalo cando a lua tiña seis días, empregando unha fouce de ouro e evitando que caera o chan.

•A Flor de Pascua: (Euphorbia pulcherrima)
E unha das plantas máis importantes e vistas no nadal en todolos fogares.
(Algúns compañeiros xa falaron dela).
E nativa de Mexico, alí asociabana ca estrela de Belén, polo que se asociou ca estación navideña.
Chaman a atención as súas follas vermellas, que en algúns exemplares poden ser amarelas ou rosas, pero na realidade tratanse de brácteas, follas transformadas. Prácticamente todalas plantas que se venden nas floristerías europeas e de Norteamérica son exemplares de viveiro.

•Abetos ou pinos do nadal:
Parece ser que a tradición do uso interior do árbore do nadal comenzou en Alemaña e foise extendendo por toda Europa, adornandoos con todo tipo de obxectos decorativos.
Dependendo do lugar do mundo no que estemos, hai moitas clases de coníferas e de árbores que se empregan como "árbores de Nadal", entre outras, as piceas (Picea abies),os abetos e os pinsapos (Abies pinsapo)...
Tamén os hai artificiais.



•O rascacús: (Ruscus acoleatus)
Esta e outra planta típica da época, principalmente polo seu cor verde escuro e as suas baias vermellas. A súa consistencia coriácea fai que dure moito unha vez cortado ou podado e por isto atópase moitas veces en ramos.
O rascacús vendese de forma habitual en ramas cortadas. E de supoñer que se trate de ruscus de viveiro e non de ruscus salvaxe... pero, evidentemente, resulta difícil distinguir entre un e outro, á hora de adquirilo. Si ben non se trata dunha especie protexida, sempre e preferible que as polas para adornar procedan de exemplares de viveiro ou de podas de xardíns, para que estas chamativas plantas poidan seguir adornando os bosques e sigan sendo unha sorpresa para o camiñante, nestas datas.

Un ano máis, como de costume, xa merquei a miña flor de Pascua ou Poinsetia (Euphorbia Pulcherrima). Para min é un requisito indispensable, desde fai uns anos, mercar unha. Nesta ocasión merqueina en Arzúa, na Floristería do Agro. Atendeume unha moza encantadora (á que se me esqueceu preguntar o nome) que non tivo ningún inconveniente en dedicarme uns minutos do seu tempo e explicarme, de forma moi amable, que a Poinsetia era unha árbore no seu lugar de orixe pero que aquí se empregaba como flor de temporada. Para que se poña roxa necesita só dúas horas de luz ó día, que é o que lle fan nos viveiros para que cheguen así ó mercado. Díxome que se lograba tela viva para o ano que ven, que non vai ser o caso, as súas follas serían verdes a non ser que lle fixese como no viveiro. Tiña tres variedades: a roxa, que foi pola cal me decantei, a branca e a roxa con follas jaspeadas tamén en roxo (manchas roxas). Comentoume que era unha planta que sangraba moito ( savia branca e leitosa) se se lle producía algún tipo de ferida ou simplemente ó arrancarlle as follas cando estas están murchas,custándolle moito cicatrizar. Polo tanto, é mellor que lle caian as follas de forma natural ou quitarllas cando estean secas, para que a planta non sufra. Debe ter un rego moi moderado e debería estar a unha temperatura duns 19-22ºC e sen cambio bruscos.

A planta que merquei ven en maceta e é un so pé moi ramificado dende o colo da raiz (como o resto das que tiña alí para vender), procede dun distribuidor de Tomiño, Pycflorga, que tamén teñe viveiros pero que non producen flor de Pascua.

A foto que vos mostro non é a da miña planta porque non teño neste momento a cámara para facerlla.

Quero darlle as grazas a moza da floristería polo ben que me tratou e por toda a información que me dou, a cal vos seguirei contando no seguinte post.

Nas fechas nas que nos atopamos un dos símbolos mais típicos do Nadal aparte dos Abetos e milleiros de luces pola rúas son as flores de Páscua ou Poinsetia (Euphorbia Pulcherrima). Esta planta nestas datas é cando adquire o seu maior esplendor, grazas á floración que lle proporciona un vermello intenso, ideal para lograr unha perfecta ambientación de Nadal nas casas e como regalo no mes de decembro .

As follas da flor de Pascua son verde obscuro, aterciopeladas e cos bordes dentados. Estas combínanse con follas de outras cores, principalmente vermello, aínda que existen outras especies menos coñecidas de tons brancos, amarelos e rosados.

A floración producese no intervalo que vai desde o mes de novembro até xaneiro, polo que se aproveita con fins decorativos nestas datas . Durante este proceso, a planta necesita abundante luz, xa que en ambientes secos ou de escasa iluminación comezaría a desprender as súas follas

Encanto ao rego, este debe de ser abundante o principio , pero coidando que a terra este seca antes de volvela a regar.

Outro dos coidados esenciais para conservar a súa beleza , é evitar rociar con auga as follas de cor vermello para que non se produzan manchas en elas e se decoloren.

A pasada semana fomos de excursión os alumnos do Instituto a unha empresa de tratamento, almacenaxe e comercialización de setas silvestres. A empresa chamase J. Xaneiro, está nas Brañas, Concello de Toques.Alí atendeunos unha señora moi amablemente e explicounos os procesos que lles fan alí as setas. O proceso de traballo da empresa é o seguinte:

A xente recolle as setas no campo, e levalas cara a este lugar, aquí cómpranlle as setas, pésanllas e as clasifican.

Posteriormente fanlles un tratamento de limpeza e clasificación por especies e categorías.

Logo as mandan cara Cataluña, Francia e Italia para alí vendelas. As veces teñen que almacenalas nunhas cámaras mentres non se mandan cara aló.

Cando se teñen que almacenar métense nunhas cámaras de frío, na primeira pasan pouco tempo e están a unha temperatura de 2- 3 º C e a na outra, a temperatura é de - 20º C. e é nela mantéñense máis tempo e e normalmente este último tratametno só se fai coas de 2ª e 3ª categoría.

Esta empresa tamén ten unha planta onde se fai un primeiro cociñado das setas, e o secado dalgunhas como por exemplo os Cantarellus tubaeformis pero segundo nos comentou a señora normalmente as venden ó natural.

Tamén nesta empresa fan tratamentos a outras vexetais como o secado de loureiro, fabas etc.

Esta excursión ten moita importancia dende o punto de vista da produción de planta, xa que á hora de producir planta debemos producir planta micorrizada, xa que nesta relación simbiótica, os participantes obteñen beneficio. Neste caso a planta recibe do fungo principalmente nutrientes minerais e auga, e o fungo obtén da planta hidratos de carbono e vitaminas que el por si mesmo é incapaz de sintetizar mentres que ela podelo facer grazas á fotosínteses e outras reaccións internas. As micorrizas son a asociación entre raíces dunha planta e o micelio dun fungo, de forma que a extensión do micelio participa na absorción de nutrientes para a planta. Ademais levar planta micorrizada ao monte pode darnos uns aproveitamentos a maiores da madeira, que si se fan ben e se xestionan de forma adecuada os rendementos poden ser elevados xa que hai setas que se pagan moi ben. En Galicia hai moitos viveiros que xa venden planta micorrizada como é o Viveiro Hifas da Terra.

Podedes ver as fotos que saquei.

O paisaxísmo vertical como o seu nome o indica, consiste en levar a natureza ao plano vertical, é dicir, que en lugar de facerse en horizontal, prazas, parques, xardíns e zoas verdes; faise isto mesmo pensando en vertical, con todos os requirimentos técnicos e alternativas que isto conleva. Sempre tendo en conta as necesidades das plantas para o seu bo desenvolvemento e aumentando así a cantidade de elementos verdes na cidade.

O paisaxismo vertical ten a posibilidade de estender os metros cadrados de pulmóns para a cidade, diminuír a radiación, reducir o consumo enerxético de edificios, lograr o control dos trocos bruscos de temperaturas no interior dos espazos, É unha estratexia que brinda a oportunidade de multiplicar a superficie vexetada do planeta, contribuíndo así a diminuír a temperatura e mellorar a calidade ambiental, sobre todo en espazos urbanos mestos e con pouca vexetación. Os espazos verdes, en xeral, teñen un efecto positivo e tranquilizador para as persoas, contribúen á sensación e percepción de benestar dos usuarios.

Por séculos, o termo ecolóxico ou sustentábel non eran conceptos que se plantexaran como unha necesidade inminente, simplemente era a resposta a unha lectura consecuente da linguaxe da natureza e o entorno; termos que coa industrialización, a medra da cidade e o elevado valor do terreo urbanos, se foron terxiversando.

Na actualidade, a realidade e a problemática é outra. Existe unha tendencia crecente e urxente a ter en conta parámetros medioambientais, sustentábeis e bioclimáticos, para proxectar"coa natureza", respectando, reforzando e identificando a súa linguaxe co fin de compor así un paisaxe propio.

A pesar de que o habitante da cidade acepta e se amolda a vivir nunha paisaxe gris, de muros altos e espazos reducidos, busca o equilibrio e o contacto coa natureza. A substitución de espazos verdes por equipamento urbano dá lugar á procura de alternativas que amplíen e reforcen as superficies vexetadas. Unha clara resposta a esta tema a alternativa que brinda o "paisaxismo vertical".

Un edificio en vidro e metal no cal exponse arte contemporáneo, unha estrutura que interactúa coa natureza e as transparencias do cristal. Sobre o acceso medra un muro vexetal que se asoma á fachada.