21/2/11

Wabi e Sabi

Wabi e sabi
Existen dous principios fundamentais da cultura e arte chinesa e xaponés: os conceptos de "wabi" e "sabi". Wabi significa literalmente "pobreza", aínda que esta tradución non reflicte a riqueza do seu verdadeiro significado. Pobreza, neste sentido, significa non ser dependente de posesións materiais, máis que simplemente non telas. Unha persoa que é pobre nestes termos pode aínda ser rica interiormente, debido á presenza de algo de valor superior ás meras posesións. Wabi por tanto é pobreza que excede a riqueza inmensa.
En termos prácticos, un exemplo de wabi pode ser a alegría dunha familia que vive en condicións moi espartanas, con escasa comida e poucas posesións, pero conectada armónicamente aos aconteceres da vida diaria.
En termos intelectuais e artísticos, o wabi atópase na persoa que non cae en complexidades estruturais, de expresión adornada en exceso, ou de pomposidad na autoestima. El, ou ela, conténtase tranquilamente coas cousas simples da vida, que son as fontes de inspiración diaria.
Sabi, por outra banda, denota "soidade", aínda que en termos estéticos o seu significado é moito máis amplo, que o que pode deducirse da palabra anterior.

Un elemento de antigüidade tamén está implicado, especialmente se está combinado cunha primitiva falta de sofisticación. Os utensilios usados na tradicional cerimonia do té de Xapón son un bo exemplo de sabi. A esencia de sabi, por tanto, é graza combinada con antigüidade.
En resumo, wabi implica pobreza, simplicidade e tranquilidade; sabi, por outra banda, fúndase na soidade, a deliberada imperfección antiga, e a ausencia de sofisticación en exceso.
Entrelazadas con estes atributos son as calidades innatas de amor á natureza, preferencia polo desequilibrio e a asimetría, evitando a abstracción, o intelectualismo e a practicalidad.
En adición a wabi e sabi, hai sete características máis que son consideradas como expresións de Zen nunha obra de arte, e conectan o concepto de wabi e sabi. Son: asimetría, simplicidade, sublimidadaustera, naturalidade, profundidade sutil, liberdade de ataduras e tranquilidade.
Unha ou máis destas calidades poden predominar nunha determinada obra artística, pero todas deben estar presentes en certo grao para crear unha harmonía perfecta que caracterice esa obra.


Simplicidade
Tanto en filosofía como en ciencia, os pensamentos máis profundos son a miúdo expresados nos termos máis simples. Isto é igualmente certo no caso do bonsai, xa que un exceso de decoración da árbore ou a maceta restará méritos ao deseño da árbore. A disciplina da simplicidade, por tanto, é un


Sublimidade austera
Todas as partes sobrantes deben ser eliminadas, mantendo unicamente os elementos esenciais que se requiren para transmitir a mensaxe do artista. No bonsai, quizais o mellor exemplo desta calidade é o estilo literario, en que unha ou dúas liñas fortes comunican as sutilezas e emocións do artista de bonsai. Unha árbore literaria ten reminiscencias das pinturas con pincel da escola de literatura, onde só as

fortes liñas do tronco e un mínimo de ramas e follaje poden conferir unha riqueza baseada nunha aproximación minimalista. O estilo literario está considerado como unha das formas máis elevadas da arte do bonsai. Jin e sharimiki (tronco seco) son outros exemplos de sublimidad austera.


Naturalidade
Para crear un sentimento completamente natural, a aparencia de artificialidade debe ser evitada custe o que custe. As características da natureza serán observadas e copiadas co maior detalle; o obxectivo é crear unha impresión do accidental ou incidental. O resultado debería verse coma se non fose tocado polo home. O bonsai, pola súa natureza, é un obxecto feito polo home, o que significa que unha árbore

coidadosamente preparado pode ter unha aparencia de plástico. É fundamental o evitar tal artificialidade, dado que o propósito dun bonsai é crear unha "obra da natureza" nunha maceta.




Profundidade Sutil
Este é un concepto moi difícil de transmitir, que implica insinuacións de inagotabilidad e reverberaciones interminables. Hai unha sugestión de profundo espazo que implica algunha escondida habilidade ou calidade. É máis fácil detectar esta calidade nunha pintura que nun bonsai, porque a profundidade e a perspectiva son máis claramente visibles. Con todo, a medida que o afeccionado é máis crítico coa arte do bonsai empezará a percibir este sentimento nalgúns deseños. Unha determinada árbore pode espertarlle un

profundo sentimento de respecto. O causante do devandito respecto podería ser a idade da árbore, a súa pura beleza, ou o seu rexio porte. Sexa o que sexa, algunhas árbores son capaces de comunicar profundidade sutil á súa maneira especial.


Liberdade de ataduras
Caracterízase pola frescura que se deriva de abandonar convencións, costumes e fórmulas. Só adoptando o que non é convencional pódese conseguir unha liberdade marcada pola frescura e a orixinalidade.

No caso do bonsai, aquelas árbores que rompen coas regras convencionais son usualmente os queatraen a atención, debido á súa frescura e o seu aspecto pouco ortodoxo.

Tranquilidade
Esta é outra característica que se asocia a miúdo coa arte chinesa e xaponés, onde un sentimento de calma profunda, mesmo en acción, é transmitida polas sombras sutís dunha pintura de tinta chinesa. Non é necesario dicir que certos bonsai tamén transmiten esta calidade especial da tranquilidade.

Algunhas árbores teñen un porte tan nobre que simplemente mirándoos poden comunicar un profundo sentido de repouso e tranquilidade a quen a mira.

Verdadeiramente, esta é unha das razóns pola cal a arte do bonsai é seguido con tanta avidez en Occidente.


Inspiración persoal
Estes principios poden parecer máis ben abstractos e remotos para o principiante, pero co tempo deberían ser unha parte intrínseca da súa aproximación global ao deseño creativo.

Traducidos a conceptos convencionais de deseño, chegan a ser máis familiares de forma inmediata: liña e forma, balance e harmonía, escala, perspectiva, cor, textura, movemento, e impresión global.

Con estes conceptos en mente, deberíanse estudar as obras mestras reproducidas en libros conmemorativos e outros libros de bonsai. Mediante análise da maneira en que estes principios

estéticos foron empregados, e obtendo inspiración a partir deles, o seu coñecemento aumentará, e con iso a súa habilidade para crear mellores bonsai.




© Peter Chan, dende o seu libro " Bonsai "

0 comentarios:

Produtores 2012-2013

Produtores 2012-2013
De dereita a esquerda: Kevin, Cristina, Esperanza, Xurxo, Sergi, Gustavo, Jorge, Alex, Tamara, Jacobo, José Manuel.Na parte inferior: Héctor, Óscar, Martín e Ventura. Fáltanos o produtor Brea.

Productores 2010/2011

Productores 2010/2011
De dereita a esquerda e de arriba a abaixo: Chema, Fernando, Andrés, Jesús Manuel, Inés, Javier, David, Carlos, Iria, Toñito, Hugo, Lorena e Ruso. Tamén están no grupo pero faltan na foto:Miguel Angel, Cristina e Zalo

Os Novos Productores

Os Novos Productores
Nesta rubica fotográfica temos os novos productores, tras unha saida o campo, son de esquerda a dereita Mario, Ramón, Silvia, Francisco, Pilar, Jose Manuel, Angel Castro, Alberto, Oscar, J.Martín, Juan, Angel García, Fernando e David.

Os productores

Os productores
Na foto os sonrintes productores, non se sabe si por puro placer ou por inconsciencia ante o que lles espera. Son de dereita a esquerda na liña de atrás: Rocío Torreira, Xosé Manuel Calvo, Julio Cesar Martino, Manuel Rúa, Amable Rodríguez, Marta Fraiz, e na liña dianteira: Francisco Romar, Rocío Gardes, Natalia Piñeiro e Sandra Sánchez. Faltan Rocío Sampedro e o productor ocasional Juan Santiso.

remexe polo blog

 
Producindo Planta - Template By Blogger Clicks